Το κέντρο εξειδικεύεται στα πολύπλοκα ηπατικά νοσήματα με έμφαση στα αυτοάνοσα νοσήματα του ήπατος και ιδιαίτερα στην: Αυτοάνοση ηπατίτιδα (ΑΗ) και την Πρωτοπαθή χολική χολαγγειίτιδα (ΠΧΧ) Το χαρακτηριστικό των νοσημάτων αυτών είναι οτι είναι σύνθετα απαιτώντας εξιδεικευμένη και πολυπαραγοντική προσέγγιση όσον αφορά στη διάγνωση, την παρακολούθηση και την αντιμετώπισή τους

2.1 ΑΥΤΟΑΝΟΣΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ

Η αυτοάνοση ηπατίτιδα αποτελεί ένα από τα αίτια χρόνιας ηπατίτιδας, είναι αγνώστου αιτιολογίας και εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει γρήγορα σε κίρρωση του ήπατος. Είναι σχετικά σπάνιο νόσημα, μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες οποιασδήποτε ηλικίας. Τις περισσότερες φορές το νόσημα εξελίσσεται σιωπηρά χωρίς συμπτώματα. Οι εξετάσεις που είναι απαραίτητες για τη διάγνωση και παρακολούθησή της περιλαμβάνουν: • εξετάσεις που προσδιορίζουν τις τρανσαμινάσες, τις ανοσοσφαιρίνες και κυρίως την IgG και τα αυτοαντισώματα (αντιπυρηνικά αντισώματα (ANA), τα αντισώματα εναντίον λείων μυικών ινών (SMA) και άλλα) • βιοψία ήπατος που είναι απαραίτητη για τη διάγνωση και των αποκλεισμό άλλων αιτιών ηπατικής νόσου Το είδος της θεραπείας που χρησιμοποιείται ονομάζεται ανοσοκαταστολή και έχει στόχο να καταστείλει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Περιλαμβάνει κορτιζόνη και άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα (αζαθειοπρίνη ή μυκοφαινολάτη).

2.2 ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΧΟΛΙΚΗ ΧΟΛΑΓΓΕΙΙΤΙΔΑ

Η πρωτοπαθής χολική χολαγγειίτιδα είναι μία χρόνια νόσος του ήπατος, η οποία καταστρέφει σιγά-σιγά τα μικρά ενδοηπατικά σωληνάκια της χολής τα οποία συνδέουν το ήπαρ με το έντερο. Με την πάροδο των χρόνων η βλάβη μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση αν και αυτό στις μέρες μας δεν είναι συχνό αν υπάρξει έγκαιρη διάγνωση. Η νόσος προσβάλλει κυρίως μέσης ηλικίας γυναίκες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνδρες ή νεαρότερες γυναίκες δεν μπορούν να εμφανίσουν το νόσημα. Συχνά η νόσος δε δίνει συμπτώματα μερικά άτομα όμως μπορεί να έχουν μόνιμο αίσθημα κούρασης και έντονο κνησμό (φαγούρα) σε ολόκληρο το σώμα. Οι εξετάσεις που είναι απαραίτητες για τη διάγνωση και παρακολούθησή της περιλαμβάνουν: • εξετάσεις που προσδιορίζουν τα επίπεδα της αλκαλικής φωσφατάσης, της ανοσοσφαιρίνης IgM, των τρανσαμινασών. Βασικός για τη διάγνωση της νόσου είναι ο προσδιορισμός των αντιμιτοχονδριακών αντισωμάτων (ΑΜΑ) • σε μερικές περιπτώσεις (όχι πάντα) μπορεί να χρειαστεί να γίνει βιοψία ήπατος Η βασική θεραπεία που χρησιμοποιείται είναι το φάρμακο αρκτο-δεοξυχολικό οξύ (URSO ή αλλιώς UDCA) που βοηθά στο να εμποδίσει την εξέλιξη της νόσου.