Τα πρώιμα στάδια του λεμφοιδήματος χαρακτηρίζονται από μαλακό δέρμα και οίδημα με εντύπωμα. Αρχικά το οίδημα μπορεί να μην είναι συνεχόμενο και να ακολουθείται από αίσθημα βάρους του μέλους. Σε αυτό το στάδιο το λεμφοίδημα απαντά καλά στη θεραπεία. Αν δεν αντιμετωπιστεί η αυξημένη πίεση από τη συγκέντρωση υγρού προκαλεί διάταση των λεμφικών αγγείων που επιτρέπει την επιστροφή της λέμφου στους ιστούς. Αυτό μπορεί να καταλήξει σε πόνο, ερυθρότητα, αύξηση της θερμοκρασίας και οίδημα, καθώς και αλλαγή του δέρματος από μαλακό σε σκληρό και ανελαστικό. Σε αυτό το στάδιο το λεμφοίδημα δεν απαντά καλά στη συντηρητική θεραπεία. Το πρώιμο λεμφοίδημα μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια, αλλά τελικά θα επιδεινωθεί αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα και θα καταλήξει σε χρόνια πάθηση.
Καθώς το υγρό συσσωρεύεται στον μεσοκυττάριο χώρο, δημιουργείται μαζικό οίδημα των λεμφαγγείων στο μέλος. Σε αυτό το σημείο το λεμφοίδημα περιγράφεται ως «λεμφοίδημα με εντύπωση» που σημαίνει ότι αν πιέσουμε με το δάχτυλο το δέρμα, το εντύπωμα θα παραμείνει για κάποια δευτερόλεπτα. Καθώς η πάθηση επιδεινώνεται η συσσώρευση πρωτεϊνών και υγρού προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση και παραγωγή ινώδους ιστού (σκληρός ινώδης ιστός), με αποτέλεσμα ίνωση και σκλήρυνση του δέρματος. Η πίεση με το δάχτυλο στο μέλος δεν αφήνει πλέον εντύπωμα, που σημαίνει πως ο ιστός κάτω από το δέρμα δεν είναι πλέον ελαστικός.
Το δέρμα σκληραίνει και αποκτά όψη πορτοκαλιού εξαιτίας της συμφόρησης. Μπορεί να χάσει τη συνέχεια του σε κάποια σημεία και να υπάρχει ροή λέμφου. Η επιδείνωση του λεμφοιδήματος μπορεί να οφείλεται και στις επαναλαμβανόμενες φλεγμονές που προκαλούνται από βακτήρια που εισέρχονται από τις πληγές στο δέρμα.
Καθώς το λεμφοίδημα επιδεινώνεται έχει όλο και μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καθημερινότητα του ασθενή. Το εύρος κίνησης των αρθρώσεων μειώνεται, υπάρχει πόνος, αλλαγές στο δέρμα και προδιάθεση σε μολύνσεις. Αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα το λεμφοίδημα σε ορισμένες περιπτώσεις καταλήγει σε: